فعالیت اصلی آذر در گروه پالت بوده؛ او به عنوان یکی از اعضای اصلی به غیر از نوازندگی در آهنگسازی برخی قطعات مشارکت داشته و به عنوان خواننده دوم گروه در اجرای برخی قطعات نقش وکالیست را بازی می‌کرد. باوجود اینکه پالت روند روبه روشدی در جذب مخاطب طی کرد اما آذر به دلیل پرداختن به فعالیت‌های شخصی و برخی اختلافات از پالت جدا شد.
پس از جدایی از پالت او مدتی به انتشار تک آهنگ‌هایش اکتفا کرد و با تهیه کننده‌های مختلف وارد مذاکره شد که در نهایت به هیچکدام به نتیجه مثبتی نرسید. او آلبوم آبی خاکستری را با مشارکت نوید زمردی، محمد شریعت و چندین آهنگساز و نوازنده طراز اول دیگر تولید کرد. آلبومی در فضای به اصطلاح تلفیقی که حال و هوای الکتروآکوستیک داشت. یک آلبوم عاشقانه بر اساس داستانی واقعی که از اشعار احد شاملو، محمدرضا شفیعی کدکنی، رضا براهنی، یدالله رویایی، رسول یونان، احسان حائری، اهورا ایمان و خود داریوش آذر تشکیل شده است. او پس از انتشار این آلبوم هم قطعه‌ای به نام مریم منتشر کرده و اجرای خیریه‌ای به نفع هموطنان سیل زده سیستان و بلوچستان برگزار کرده است.
داریوش آذر در مصاحبه پیش رو جزئیات زیادی از ناهماهنگی‌ها و اختلافاتش در گروه پالت ارائه می‌دهد؛ گروهی که حالا ده ساله شده و با سه عضو اصلی یعنی امید نعمتی، مهیار طهماسبی و کاوه صالحی کارش را ادامه می‌دهد. از خواننده سالاری و وضعیت پیچیده‌ای که این موضوع در موسیقی ایران ایجاد کرده می‌گوید. همچنین او پروسه تولید آلبوم آبی خاکستری را موشکافی می‌کند. از همکاری در هیت‌ترین قطعه گروه دال یعنی آوازم را می‌رقصیدی می‌گوید و جریان اصلی و فرعی موسیقی ایران را به شکلی واقع بینانه مورد نظر قرار می‌دهد. همچنین از آشنایی با محمدرضا شجریان و همکاری با او به عنوان نوازنده‌ی یکی از سازهای ابداعی‌اش مصحبت می‌کند و وسواس‌ها و ترس‌هایش را باز می‌کند. همکاری‌های نیمه‌تمامش با دنگ‌شو، نیما رمضان، احسان حائری، شایان شکرابی هم از موضوعات جانبی این مصاحبه است. و در نهایت او در رابطه با یک مشکل قدیمی با سایت موسیقی ما و انتظاراتش از این سایت صحبت می‌کند.
همچنین داریوش آذر و گروه جوان و تازه نفسی که تشکیل داده 18 و 19 بهمن ماه یعنی پایان همین هفته در برج آزادی روی صحنه می‌روند تا تلسم اجرای زنده‌ی مستقل آذر شکسته شود.
