شاید به همین خاطر است که همزمان با 80 سالگیاش قطعهی «هزار دوزخ» را با صدای «صبا کامکار» و «امید نیکبین» برای او نوشته است. این گفتوگو که ملاحظه میکنید، به بهانهی انتشار همین اثر است که به زودی از طریقِ سایت موسیقی ما منتشر میشود.
«احمدرضا» آنزمان که در کانون بود، مجموعهای رقم زد با نام «صدای شاعر»؛ اما خود در آن دوران هیچگاه شعری را دکلمه نکرد تا سالها بعد «هوشنگ کامکار» از او خواست تا این کار را انجام دهد. «در گلستانه» نام آلبومی است که در زمستان سال ۱۳۶۶ به مناسبت شصتمین سال تولد سهراب سپهری، به آهنگسازی هوشنگ کامکار، آواز شهرام ناظری، دکلمهٔ احمدرضا احمدی، همکاری گروه کُر مرکز سرود و بر روی اشعاری از «سهراب سپهری» منتشر شد.
«هوشنگ کامکار» آلبوم «دور تا نزدیک» را نیز به او تقدیم کرد. کامکار در آن آلبوم اشعاری از جمله «در کمین اندوه» را از او انتخاب کرده و میگوید: «به لحاظ شعر و زبان همان هدف قطعات قبل را دنبال می کرد و موسیقی نیز در این اثر کاملا هماهنگ با شعر بود.» این دو هنرمند در آثار دیگری چون «محاق» با همدیگر فعالیت کردند.
اما این تنها آهنگساز برجسته نیست که به ستایشِ او پرداخته، «احمدرضا احمدی» نیز دربارهی یارِ قدیم خود میگوید: «من کسانی را که دوست دارم با اسم کوچکشان صدا می کنم» و تاکید میکند که افراد معدودی هستند که آنها را با نامِ کوچکشان میخواند و یکی از آنان «هوشنگ» است. «احمدرضا احمدی» با تمامِ بزرگیاش، همواره تاکید دارد که به دوستی با «هوشنگ کامکار» افتخار میکند. «احمدرضا احمدی» وقتی میخواهد از «کامکار» بگوید از تسلطِ او به موسیقی ایرانی و غربی به شکلِ همزمان یاد میکند و از بیادعایی و بیجنجالیاش و البته از اینکه آثار او در عینِ