ده تا از موفق ترین اجرا کنندگان کنسرت راک

هیچ چیزی مثل یه اجرای زنده فوق العاده نمیتونه آدمو، حتی برای لحظاتی از مشکلات و سختی های روزمره زندگی دور کنه. و وقتی اسم کنسرت این گروه ها به میان بیاد، حتی دیدن اجراشون از پشت صفحه تلوزیون یا کامپیوتر برای ماهایی که شاید توانایی حضور در این کنسرت هارو نداریم به اندازه کافی خوب باشه.

امروز میخوایم درمورد ده تا از موفق ترین اجرا کنندگان کنسرت راک و سنت کنسرت هاشون حرف بزنیم و به نسبت جذابیت، تعداد تماشاگر، موفقیت تجاری، پیام و مفهوم، و از همه مهم تر فن نمایش هر گروه، لیستی رو از بهترين ها تهیه کنیم.
اگر ما گروهی رو جا گذاشتیم یا کمتر بهش توجه کردیم، شما میتونین توی بخش نظرات بهمون گوشزد کنین و با دلیل مارو قانع کنین. شاید واقعا لیست تغییر کرد.

10. THE WHO
وقتی بحث اجرای زنده میشه، هیچ بندی نمیتونه مثل The Who فن نمایشگریشو به رخ بکشه. بندی که حرفه خودشو بر پایه اجراهای افسانه ای بنا کرد. توازنی از انرژی راجر دالتری و کیث مون، ثبات جان انتویسل و استایل گیتار زدن منحصر به فرد پیت تاونشند که همیشه اجرایی به یاد موندنی از این گروه بریتانیایی به جا میذاشت. گذشته از هماهنگی فوق العاده و آثار ویرانگر مطلقی که برای اعضای اين گروه هاردراک کاری ساده بود، اون اجرای تلوزیونی فوق العاده در سال 1967 از قطعه My Generation بود که یه انقلاب توی اجراهای زنده راک بوجود آورد. بیش از حد مجاز بودن ماده منفجره توی درام کیت انفجاری رو ایجاد کرد که باعث قطع شدن اجرای زنده، بوجود اومدن استانداردها و تخصصی شدن کارهای مربوط به افکت های بصری شد.

 

9. BLACK SABBATH
راک خیلی خشن تر شد وقتی بلک سبث پا به استیج گذاشت. با متولد کردن سبک هوی متال، کنسرت های قدرتمند بلک سبث در دهه 70 میلادی ثابت کرد که هیچ دلیلی نداره اجرای آثار جدی یا گاهی اوقات تیره و تار کسل کننده باشن. هرچند نمیتوان منکر فن نمایش آزی آزبورن شد اما نمیشه همه موفقیت رو بخاطر هنر و شخصیت کاریزماتیک آزی دونست چون حتی بدون او و با خوانندگی رانی جیمز دیو، بلک سبث باز هم تونست طرفدارای حاضر در کنسرت رو به دنیای تازه کشف شده ی هوی متال ببره.

 

 

8. AC/DC
برای توضیح دادن منبع این حجم از انرژی تو کنسرتای این گروه هاردراک استرالیایی دو کلمه کافیه… ”انگس یانگ”… برادر کوچکتر دیگر گیتاریست گروه یعنی مالکوم یانگ، با لباس پسربچه دبیرستانیش و تسلطش روی گیتار و فرمول مخصوص آهنگسازی AC/DC و (داک واک) هایی که الهام گرفته از حرکات چاک بری در زمان اجراهاش بوده کمک بزرگی به عنوان شدن اسم بند وقتی داریم درباره بهترین نمایش های راک حرف میزنیم کرد. البته مشخصه که AC/DC بغیر از انگس خیلی چیزهای دیگه هم داره چون این گروه باگذشت زمان، تغییرات زیادی در اعضا ایجاد کرد ولی هیچوقت طرفداراشو توی اجراهای زنده ناامید نکرد. و به نسبت اینکه یکی از پردرآمدترین و موفق ترین بندهای راک دنیان میتونن هزینه پایروتک های باشکوه و افکت های بصری فوق العاده رو خیلی راحت پرداخت کنن و جذاب ترین کنسرت هارو اجرا کنن. لازم نیست زیاد برای به وجد آوردن تماشاگرا تلاش کنن، فقط کافیه خودشون باشن و آهنگ های خودشونو اجرا کنن. فقط یبار کنسرت گروه در ریورپلاته در سال 2009 رو نگاه کنین و به این نکته هم توجه داشته باشین که اونا الان هر کدوم بالای 60سال سن دارن.

7. IRON MAIDEN
تاحالا حتما پدربزرگ هاتون خیل از خاطرات گذشته تعریف کردن، داستان های قدیمی گفتن یا نصیحتتون کردن. کنسرت های آیرون میدن دقیقا همونجوریه ولی با کلی انفجار و نور پردازی و موسیقی هوی متال و اینکه در این مورد پدر بزرگتون بروس دیکنسونه. اشعار حماسی آیرون میدن که بیشتر درباره ادبیات داستانی، فیلم یا جنگ های قدیمی هستند با صدای قدرتمند و بی نظیر بروس به قدری جذابه که خیلی راحت میتونه با حاضران ارتباط برقرار کنه. از یکی از تاثیرگذارترین گروه های موسیقی تمام دوران که بروس دیکنسن و استیو هریس رو بعنوان عضو دراختیار داره، انتظار دیگه ای هم نمیشه داشت.

 

6. U2
گروه های زیادی نیستن که بتونن تاثیر متقابل بین بند و طرفدارها در اجراهای زنده رو به خوبی گروه ایسلندی U2 مدیریت کنن. گروهی که فعالیت زیادی در برابر مسائل اجتماعی و سیاسی داره همیشه در اجراهاش بهترین ارتباطات رو با تماشاچیا برقرار میکنه. اگه دیده باشین این اجراهای زنده رو متوجه میشین که در طول کنسرت حاضران به شکل خستگی ناپذیری با بونو همخوانی میکنن. اونا از گروه انرژی میگیرن و گروه از اونا.

 

 

5. THE ROLLING STONES
گروهی که با بالا رفتن سنش فقط بزرگتر شد سابقه برگزاری کنسرتی با جمعیت 1.500.000 نفر رو در شهر ریو دژانیرو در سال 2006 داره که ششمین اجرای زنده و سومین اجرای اختصاصی بزرگ جهان شد. گروه قدیمی و جذابی که تک تک اعضا، تمرکزشون رو روی حاضران میزارن و بدون استفاده بیش از حد از جلوه های بصری اونارو مجبور به حرکت میکنن. ولی باید بگیم دلیل اصلی عالی بودن اجراهای این گروه شخصیت کاریزماتیک میک جگر و کیث ریچاردزه که علاوه بر هماهنگی عالی (و شاید تلپاتیک) بین خودشون، از همون اجراهای اول گروه نوعی رقابت برای جلب توجه مخاطب وجود داشته و هیچکدوم حاضر به کوتاه اومدن نشدن.

 

4. METALLICA
نماد موفقیت تجاری متال، با پول های زیادی که از فروش آلبوم و کارهای تبلیغاتی شون بدست آوردن یکی از پرهزینه ترین تورها رو هم در اختیار دارین. آتش بازی های بزرگ و جلوه های نوری که در طول کنسرت انجام میشه و بعضی جلوه های بخصوص برای اجرای آهنگ های خاص (مثل One) و حتی تغییر دادن شکل و ساختار استیج بخاطر اینکه متالیکا قراره اجرا داشته باشه چند نمونه معمولی از کنسرت های متالیکاست. یکی از پرخرج ترین این کنسرت ها هم، اجرایی در BC Place Stadium در ونکوور بود که صحنه هایی از این اجرا در فیلم متالیکا در میان هرگز (که خود شکست تجاری بزرگی بود) نشان داده شد. مثل بقیه گروه هایی که در این لیست قرار دارن، صرف نظر جلوه های پر زرق و برق، هنرمندانی وجود دارن که جمعیت رو به راحتی کنترل میکنن و در صدر اون ها جیمز هتفیلد که در هر اجرا که معمولا تا 3 ساعت طول میکشه، طرفدارها رو وادار به همراهی میکنه.

 

3. RAMMSTEIN
”بقیه گروه ها آهنگ میزنن… رامشتاین میسوزونه”
شعاری که طرفدارهای گروه به دنبال استفاده بدون مرز گروه از پایروتک ها و جلوه های بصری برای شرح دادن حال و هوای کنسرت های رامشتاین استفاده کردن. موفقیت تجاری گروه هم دقیقا مدیون همین ایده بلند پروازانه و اجراهای جنجالیه. پایروتکنیک (آتش بازی) تبدیل به DNA اجراهای رامشتاین شده و هیچ اتفاقی حتی حوادثی که در سال 1996 افتاد و یا سوختن تیل لیندمن و یا ممنوعیت اجرا در شهرهای مختلف باعث نشد این اصل اساسی رو کنار بزارن. حتی خود لیندمن الان یه پایروتکنسین با مدرک رسمیه. اجراهای زنده ای که چندین بار بعضی از حاضران رو بدلیل شوک ناشی از حرارت راهی بیمارستان کرد. گذشته از آتش بازی میشه اجراهای رامشتاین رو به تئاتر و هر آهنگ رو به یه نمایش نامه جداگانه تشبیه کرد، چون صحنه برای هرآهنگ و لباس های اعضای گروه بخصوص تیل لیندمن برای هراجرا تغییر میکنه. بقول درامر گروه Red Hot Chilli peppers، چد اسمیت: رامشتاین اپرایی از راک رو با ترکیبی از قدرت و زیبایی در سایه روشن ارائه میده، کسایی که میخوان کتر رامشتاین رو تقلید کنن این کارو نکنن، به خودتون آسیب میرسونین.

2. PINK FLOYD
همه گروه های موسیقی بدنبال جلب کردن توجه مخاطب هستن ولی پینک فلوید چند قدم بالاتر رفت. اونا تصوراتمون رو تصرف کردن. دنیای جادوئی کارهای استودیوئی پینک فلوید وقتی به اجرای زنده میرسید فقط جادوئی تر میشد. بااینکه از همون اوایل کار از جلوه های نوری و شبیه سازی بصری در اجراهاشون استفاده میکردن، تمرکز اصلی گروه روی جلوه های و تکنیک های صوتی خیلی بیشتر بود. و باز هم گذشته از سیستم های افکت های صوتی و بصری فوق العاده ای که استفاده میکردن، پینک فلوید نوازنده هایی داشت که دنیا به این راحتیا نمیتونه شبیه شون رو پیدا کنه. به نظر خود من، حتی اگه از هیچ افکت و سیستمی استفاده نمیکردن، باز هم وقتی پای اشعار و موسیقی پینک فلوید به میان بیاد، ما خودمون رو تسلیم میکردیم تا زیبائی و ظرافت اون مارو برای مدتی از این دنیا جدا کنه.

 

1. QUEEN
واقعا لازمه توضیح بدم؟
فقط تماشای اجرای فردی در Live Aid در بین اون هیولاهای راک و دزدیدن صحنه و توجه حاضران از اون ها، میتونه شمارو قانع کنه که کوئین یکی از بهترین اجراهای تمام دوران رو انجام میداد. حتی اگه زیبایی صدا و رفتار کاریزماتیک فردی روی صحنه رو کنار بزاریم، هنر نوازندگی گیتار برایان می، استایل بیس زدن جان دیکن و درام کوبنده راجر تیلور، پشتیبان های عالی برای فردی بودن وقتی که جمعیت رو توی مشتش میگرفت و بدون انجام دادن کاری سخت یا استفاده از جلوه های صوتی و بصری اونارو وادار به حرکت میکرد. به زبون ساده تر کوئین تنها چیزی که داشت موسیقیش بود و همین برای تبدیل کردن اونا به موفق ترین بند برای اجرای زنده کافی بود.